18 Mart 1915, bir ulusun diriliş destanının yeniden yazıldığı gün. İman kuvvetinin vatan sevgisinin ölüm korkusunu yendiği gün. (Bakara – 249) Nice azların nice çoklara galip geldiği gün.
18 Mart ne kelimelerle anlatır nede kağıtlara sığabilir öyle ki o gün nice kafirin hainin akıllarının almadığı bir gündür. Mehmet Akif’in “Ne büyüksün ki, kanın kurtarıyor Tevhid’i…Bedr’in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi.” diyerek anlattığı bir gündür.
Bugün Çanakkale zaferinin 102. yıl dönümü. Bu zafer dünya harp tarihinde büyük bir öneme sahiptir. Çanakkale cephesine 490.000’e yakın askerle gelen işgalci kuvvetler, 300.000 den fazla kayıp verdi. Buna karşın Osmanlı devleti 250.00’e yakın şehit verdi. O tarihe kadar eşi benzeri görülmemiş olan çarpışmada yarım milyona yakın insan hayatını kaybetti. Metrekareye 6 bin merminin düştüğü ve 6 milyonda bir ihtimal olan mermilerin havada çarpıştığı bu destan unutulmayacak bir destandır…
Bugün bizlere düşen vazife bu vatanın kolay kazanılmadığını ve doğusu, batısı, kuzeyi, güneyi neresi olursa olsun her bir karışının bizlere binlerce şehidin emaneti olduğunu unutmamaktır. Ülkemizi muasır medeniyetlerin ötesine taşımak için canla başla çalışmalıyız. Türk zeki olmalı, Türk çalışkan olmalı, Türk merhametli olmalı, Türk vatanına milletine bağlı olmalı, Türk geride olmayı kabul etmemeli, elindekiyle yetinmeyi bilmeli ancak ülkesi vatanı milleti için en iyisini yapmak için her uyandığı günde yeniden savaşmalıdır. Aldığı nefesin üzerindeki vazifenin hakkını vermelidir. Türk ecdadını unutmamalıdır, kim olduğunu ve ona yüklenen anlamın ne olduğunu daima aklında bulundurmalıdır…
Arkadaşlar biraz öz eleştiri yapalım bize verilen emanete ne kadar sahip çıkıyoruz. Rabbım bugünde yaşama fırsatı verdi bize ancak biz bugün vatanımız için milletimiz için geleceğimiz için Allah rızası için ne yaptık? Aldığımız nefesin yediğimiz lokmanın hakkını verebildik mi? Bu günler için bunca şehit verdik hala veriyoruz biz onlara layık olabildik mi? Üstümüze düşen işi en iyisini yapmak için mi yaptık yoksa bitsin diye mi yaptık? Sizden ricam her gece başınızı yastığa koyduğunuzda vicdanınızı bir yoklayın içiniz rahat mı gerçekten bugün yaşamanın hakkını verebildik mi bunları düşünmemiz gerek. Bunları düşünmeliyiz ki Çanakkale’de Diyarbakır’da Ankara’da Sivas’ta Erzurum’da yurdun her bir köşesinde bugünleri görmemiz için şehit olan atalarımızın emekleri boşa gitmesin. Sanmayın ki bunları kendime söylemiyorum en önce kendime söylüyorum bunları.. Bize verilen bu fırsatı iyi değerlendirelim, şehitlerimizin ruhunu şad edelim…
Yurdun her bir köşesinde bizim bu günleri görmemiz için canını veren şehitlerimize Allah’tan rahmet diliyorum, mekanları cennet olsun inşallah.. Allah’a emanet olun..
Savaşı anlatan güzel bir belgesel ekliyorum, izlemenizi tavsiye ederim..
Çanakkale savaşından bazı kareler..
